Kiedyś trafił do mnie ten tekst. Nie do końca pamiętam, czy go czytałem, czy spisałem z pamięci. Mam wrażenie, że już dzieliłem się nim na moim blogu. Ale dzisiaj przypadkowo znowu trafiłem na to przesłąnie i....
Postanowiłem przypomnieć je znowu tym bardziej, że nie straciło nic a nic na swojej aktualności:
Prawdziwe bogactwo
...pewnego razu
pewien bardzo bogaty ojciec zabrał swojego syna na wycieczkę na wieś, aby pokazać mu, co to znaczy "bieda". Spędzili kilka dni w gospodarstwie, które można było uznać za wyjątkowo biedne. po powrocie ojciec zapytał syna:
- Jak ci się podobała wycieczka?
- Było świetnie tato.
- Zobaczyłeś jak żyją biedacy?
- O tak!
- Czego więc się nauczyłeś?
- Tato, my mamy jednego psa, oni cztery. my mamy basen, który zajmuje pół ogródka, oni strumień, który nie ma końca. My mamy w ogrodzie importowane latarnie, oni mają gwiazdy. My mamy mały kawałek ziemi, oni pola, których końca nie można dojrzeć. My mamy służbę, oni służą innym. My musimy kupować jedzenie, oni uprawiają swoje własne. My mamy ogrodzenie wokół posiadłości, aby się chronić, oni mają od tego przyjaciół...
Ojciec zaniemówił.
- Dziękuję ci tato, że pokazałeś mi jak jesteśmy biedni - powiedział syn. Czyż perspektywa nie jest piękną rzeczą? Sprawia, że zaczynamy zastanawiać się, co by było, gdybyśmy zaczeli być wdzięczni za to co mamy, zamiast martwić się o to, czego nie mamy..."
Czy jest sens komentować to spostrzeżenie prawdziwie wolnego cżłowieka, który zrozumiał, że prawo i sprawiedliwość służą wszystkim w jednakowym stopniu ?
