Zapowiada się przełom w mleczarstwie. Niemieccy naukowcy wykazali korelację między odpornością a sposobem karmienia dzieci w pierwszym okresie życia. Okresem badań objęto pierwszy rok karmienia dzieci w grupach – odżywianych nieprzetworzonym, świeżym mlekiem krowim w pierwszym roku życia i analogicznie – grupę dzieci już w pierwszym roku odżywianych mlekiem sterylizowanym wysoką temperaturą (mleko UHT).
Wyniki badań pozwoliły na stwierdzenie znacznie większej odporności na przeziębienia dzieci karmionych mlekiem świeżym, nieprzetwarzanym, zauważono też – że już podgrzewane mleko zmniejsza swoją skuteczność w stosunku mleka „prosto od krowy”.
Natomiast dzieci karmione w pierwszym roku mlekiem starannie przetworzonym w trosce o profilaktyczne wyeliminowanie niektórych patogenów wykazywały mniejszą odporność na przeziębienia w stosunku do dzieci karmionych produktem nieprzetwarzanym w skali przemysłowej.
W tej sytuacji nasuwa się wniosek, że produkt naturalny, mimo swoich wad, wykazuje więcej cech pozytywnych w stosunku do produktu już przetworzonego technologiami przemysłowymi. Warto podjąć prace nad poszukiwaniem nowych technologii, które – eliminując patogeny chorobotwórcze (pałeczki okrężnicy wywołujące biegunki, mikroorganizmy ułatwiające listeriozę czy gruźlicę) – jednocześnie zachowają własności mleka charakterystyczne w przypadku spożywania mleka nie poddawanego obróbce znanymi technologiami.
Jeszcze do niedawna w Polsce praktycznym sposobem przetwórstwa mleka było zebranie go od rolników i poddanie procesowi odtłuszczenia. Tak „odchudzone” mleko był sprzedawane w sklepach jako mleko „świeże”. Po podgrzaniu nadawało się do konsumpcji a gotowano je do chwili „zagotowania się”. Po przegotowaniu przechowywano je w lodówce, dzięki czemu jego trwałość ulegała przedłużeniu.
Natomiast mleko niep[rzegotwane w sposób naturalny ścinało się i po pewnym okresie (po kilku godzinach w czasie ciepłych dni, a drugi lub trzeci dzień – jeżeli było chłodno) można było takie mleko spożywać jako „kwaśne” – doskonałe po zmiksowaniu z owocami lub jarzynami aromatycznymi – rzodkiewka, koperek, a nawet pomidor lub ogórek.
Tak skwaśniałe mleko po ogrzaniu ścinało się do postaci sera. Uwolnioną serwatkę można było skarmić trzodą chlewną, a ser był doskonałym dodatkiem do pieczywa na słodko lub z wybranymi jarzynami (cebula, koperek, rzodkiewka...)
Natomiast w zakładach mleczarskich z zebranej z mleka świeżego śmietany produkowano albo masło, albo śmietanę spożywczą. Część mleka skwaszano dodatkiem flory bakteryjnej z układu trawiennego ubitych cieląt. Produkt sprzedawano pod nazwą handlową jako kefir lub jogurt.
Część mleka odwadniano prowadząc do powstania „mleka w proszku” – pyłu podobnego wyglądem do mąki, bardzo łatwo rozpuszczającego się w wodzie i nadającego jej smak wygląd mleka świeżego. W odróżnieniu od mleka naturalnego – okres przechowywania mleka w proszku jest praktycznie nieograniczony.
Mleko w proszku można łączyć z innymi dodatkami, na przykład z witaminami – wtedy powstają różne mieszanki „mleka w proszku” dedykowane przy różnych schorzeniach układu pokarmowego albo też jako mieszanki szczególne do odżywiania niemowląt.
Badania niemieckich naukowców z Uniwersytetu Ludwika Maksymiliana w Monachium potwierdzają spostrzeżenia konsumentów, że mleko przetworzone technikami przemysłowymi, szczególnie mleko wysoko przetworzone jest przydatne do spożycia jedynie w krótkim okresie ważności terminu przydatności i po otwarciu opakowania nadaje się jedynie do wypicia w krótkim czasie. Wszelkie próby wykonania czegokolwiek z tego płynu – co udaje się z mleka świeżego nieprzetworzonego – prowadzą do uzyskania produktu nie nadającego się do jakiegokolwiek zagospodarowania.
Literatura na temat mleka jest nad wyraz bogata. Wystarczy sięgnąć w wyszukiwarkę i wpisać choćby „o mleku krowim”. Sugerowałbym spojrzeć również i w artykuły możliwie nowe, omawiające najnowsze odniesienia – jak chociażby ten:
https://dobrebadanie.pl/aktualnosci/tag/634-mleko.html
