Problem polskiego przemysłu nie jest problemem unijnego rządu. Gdy padła propozycja przystąpienia Polski do wspólnoty krajów Europejskich, Polska posiadała określony kapitał produkcyjny, znaczny potencjał produkcyjny oraz poważny rynek zbytu - nie tylko wewnątrz państwa, ale także poza granicami - tak Europy, jak i wszystkich kontynentów. Polskie przedsiębiostwa pracowały pełną parą a poslkie społeczeństwo jednak miało wpływ na swój los.
Włączenie się w struktury unijne miało zwiększyć rentowność polskiego przemysłu a możliwość podjęcia zatrudnienia Polaków w krajach UE była intratną propozycją, bowiem tam brakowało siły roboczej a migracja ludności z krajów pozaeuropejskich nie rozwiązywała problemów gospodarczych państw przodujących wtedy pod względem gospodarczym.
Po podpisaniu przez Polskę jako państwo traktatu unijnego zmieniono wiele zasad tego traktatu. Przemysł polski stał się ofertą handlową dla inwestoró zagranicznych a po kilkuletnich traktatach przedsiębiorstwa z udziałem podmiotów zagranicznych zaczęły tracić swoją produktywność, zdecydowanie ulegały zadłużeniu a pracowników zwalniano w trybie zwolnień grupowych.
Teraz nie ma już w Polsce przemysłu o znaczeniu strategicznym a resztki przedsiębiorczości społeczeństwa są coraz precyzyjniej eliminowane z życia gospodarczego państwa. I tak z kraju bardzo prężnie rozwijającego się, eksportera wielu produktów w technologii zaawansowanej powoli wyludniają się poslkie wsie a miasta popadają w ruinę. Poziom życia coraz większej części poslkiego społeczzeństwa przypomina poziom slumsów znanych z obrazów miast w państwach III świata.
#Czas na zmiany.
http://fakty.interia.pl/polska/news-kopacz-w-pomocy-dla-kopaln-nie-mozemy-lamac-zasad-ue,nId,1590492
