Idea reformy szkolnictwa wprowadzona na przełomie lat 1999/2000 już wydała swoje owoce. Wspomnienia gimnazjum są różne. Spora grupa młodzieży już szkół średnich przyznaje, że nie był to ich najszczęśliwszy okres życia. Zwłaszcza dojazdy gimbusem...
W tym okresie było też i sporo innych wydarzeń. Zniknęły zasadnicze szkoły zawodowe, zniknęły licea zawodowe oraz zniknęły technika oferujące zdobycie atrakcyjnego zawodu. Szkoły o profilu zawodowym przekształciły się w licea ogólnokształcące i tak, po 6+3 latach kształcenia się i 4 latach technikum młodzież stanęła oko w oko z problemem bezrobocia, bo jaki w końcu mają oni zawód po maturze w LO ?
Spora grupa poszła studiować, by tam poznać rzemiosło. Część osób poszła w szkoły policealne - kolejne 2 do pięciu lat nauki... czyli 7 lat życia plus 13 lat nauki do matury - w wieku dopiero 25-26 lat zawód w ręku...
Przed tą reformą było inaczej. Młodzież po ośmiu latach szkoły podstawowej mogła uczyć sie w liceum ogólnokształcącym (4 lata) lub w technikum (5 lat) i po maturze - mogła pójść na studia. O ile młodzież po LO nie miała praktycznie zawodu, to po technikum był to już kwalifikowany pracownik.
Dla osób nie mysłących o karierze naukowej były ofertą dwu i trzy letnie zasadnicze szkoły zawodowe - czyli już 16 latek miał zawód w ręce. Bo były jeszcze przyzakładowe szkoły przyuczajace do zawodu.
Teraz jest inaczej. Szkół ponadpodstawowych praktycznie nie ma. Są licea ogólnokształcące... ale na zapotrzebowanie społeczne zespoły szkół zawodowych starają się wyjść z ofertą specjalizacji zawodowej...
Znaczy się - system gimnazjów upadł. Myślę, że warto pomyśleć nad przywróceniem tego, co zniszczono, a zniszczono bardzo wiele - zniszczono średnie szkoły kształcące marynarzy, lotników, czy pracowników urządzeń elektronicznych... było tego niemało...
http://www.radiomaryja.pl/informacje/eksperyment-z-gimnazjami-sie-nie-sprawdzil/
