Uwić sobie gniazdko...

Gdy ma się możliwość obserwowania bardzo młodych ludzi, ale już nie dzieci, to można dostrzec, jak bardzo pragną oni spełnić swoje wielkie marzenie, które można lapidarnie określić jako "uwicie sobie gniazdka..."

Ci młodzi ludzie, jeszcze nieświadomie, ale bardzo głęboko przeżywają swoje sympatie, boleśnie odczuwają każde - nawet najmniejsze nieporozumienie. Warto jednak zadać sobie nieco trudu i dokładnie spojrzeć na to środowisko zmuszone do bycia ze sobą przez wiele godzin dziennie.

Mam tu na myśli młodzież pierwszych lat szkoły średniej, która ma już na karku tych 13-15 lat. Jest to ogromne bogactwo postaw i charakterów, sympatii i wrogości, a także njawiększych zawiści między sobą. Niektórzy są otwarci i jasno definiują swoje oczekiwania. Inni w skrytości marzą o takim czy innym swoim własnym sukcesie i nie wiadomo, ile trzeba zjeść chleba, aby umieć ogarnąć to środowisko ze wszystkimi jego problemami, ale i radościami...

To własnie wtedy rodzą się pierwsze marzenia "o posiadaniu" dziewczyny czy chłopaka już na absolutną własność. Czasem są to bardzo szerokie i otwarte przyjaźnie, ale bardzo często są to związki pełne zawziętości, zawiści, wręcz zaborczości jednego człowieka przez drugiego. Często te związki kończą się z chwilą zakończenia programu szkoły, bowiem są to przyjaźnie i próby wspólnych związków między uczniami tej samej klasy, dokładnie tej samej grupy wiekowej. Pierwsze rozczarowania pojawią się już wkrótce, kiedy część dzieci wróci do swych rodzinnych miejscowości, część wyjedzie gdzie indziej w poszukiwaniu pracy czy razem z rodzicami a jeszcze inna grupa podejmie nakę już na studiach wyższych, często nawet bardzo daleko od rodzinnej miejscowości. Jest to pierwszy okres bolesnych rozstań, trudnych przewartościowań, weryfikacji marzeń i ocen. Upadają wspólne marzenia i trzeba budować nowe życie w nowym środowisku, z nowymi znajomymi w zupełnie nwoych relacjach...

Uwić sobie gniazdko...